Mike's blog

De stad en haar verhalen Ik had ook al de foto's op Facebook gezet maar heb hier meer ruimte om het verhaal een beetje neer te zetten. Eerst nog maar over Haifa, de stad waar ik vroeger gewoond heb en aar de afgelopen weken heb doorgebracht als ik niet aan het werk was.  Niet minder belangrijk: de stad waar Eynat, Shay en Negev wonen. Vóór we verder gaan: de stad waar ik ook gewoond en gewerkt heb. Mooi weer vandaag dus even het uitzicht richting de Libanese grens met bij de rode pijl de grensovergang waar ik mijn aller, aller eerste stappen bij de Douane zette, het begin van mijn carrière. Haifa Haifa (Hebreeuws: חיפה/Chej-fa; Arabisch: حَيْفَا/Heifa) is een havenstad en badplaats in Noord-Israël, op het noordelijkste gedeelte van het Karmelgebergte en aan de Middellandse Zee. Met 282.000 inwoners (2021) is het de derde stad van Israël, na Jeruzalem en Tel Aviv, en de belangrijkste (haven)stad in het noorden van het land. Net als bij Amsterdam heeft Haifa ook een grote ring van vo

Huishoudelijke mededeling Dit blog is een beetje een ratjetoe, de verhalen over het vrijwilligerswerk kennen jullie inmiddels wel en dat gaat elke dag gewoon door. De ene dag iets drukker dan de andere maar met een werkweek van 24 uur sjouwen en tillen vind ik het ook goed om af en toe even uit te puffen uiteraard. Voetjes, knietjes, rug...het piept en kraakt allemaal een beetje. Vandaar wat andere zaken vandaag, plezierige zaken, mooie dingen, opbeurende feitjes en herinneringen, héél véél goede herinneringen. Ik zal het blog in fasen afmaken over het weekend en daar op FB even melding van maken. Een weerzien met twee oude vrienden De eerste oude vriend is de kibboets waar alles begon, kibboets Ha'ogen. Vlakbij Natanya in de Hefer vallei die ooit vol stond met sinaasappelboomgaarden (nu iets minder). Daar begon op 20 oktober 1977 mijn Israëlische "avontuur". Ik ging daar naartoe voor een Hebreeuwse taalcursus, mèt kost en inwoning in deze kibboets. Een kibboets was toen

Weer een ongeplande post! Gewone dag vandaag, hard gewerkt in Tel Aviv en veel bereikt met heel veel ontzettend lieve en krachtige mensen (en ja, "mijn" Canadees was er ook weer bij). Ik had gisteren mijn tante Marjan opgezocht en wist dat het deze week 5 jaar geleden is dat haar man, mijn oom Gerrit Bing die een soort tweede vader voor me is geweest toen ik in Israël woonde, overleed na een lang ziektebed. Marjan had al gezegd dat de kinderen en kleinkinderen zondagochtend vroeg op de begraafplaats van  kibboets Kfar Aza bij elkaar waren gekomen omdat iedereen op Gerrit's sterfdatum andere dingen te doen had en ze nu als een soort vluchtelingen door het hele land verspreid zijn in hotels en huurhuisjes. Officieel heet dat IDP of "Internally displaced persons". Nichtje Atalia Mijn jongste nichtje Atalia (nou ja, "nichtje", volwassen vrouw uiteraard dus "nicht" dan maar) publiceerde op haar Facebook pagina de prachtige foto's van de grote

Het begin van de dag  Zoals ook vorige week stapte ik vanochtend op de trein naar Tel Aviv, een reis van net aan een uur. Hij zat vol, zoals altijd op zondagen, met soldaten en reservisten die na het weekend weer terug naar hun eenheid moeten. Het zijn de gelukkigen want de meeste soldaten in Gaza en aan de grens met Libanon zitten soms al ettelijke maanden in het "veld" zonder huis of familie te hebben gezien. Geen wonder dan ook als je af en toe de loop van een M16 of andersoortig wapen ietsje opzij moet schuiven om goed te kunnen zitten. Aangekomen bij de Expo heb ik de medicijnen die ik had aangeschaft bij de donatiedesk afgegeven. Ze waren er erg blij mee. Op de één of andere manier liep het vandaag niet helemaal lekker. Ik heb met een sympathieke Candadese tachtiger uit Toronto twee zendingen ingepakt en toen sloeg de chaos toe. Te weinig ervaren vrijwilligers op de uitdeelpunten gecombineerd met te veel nieuwe vrijwilligers voor het inpakken en een haperend computersys

Vrijdagochtend - inkopen Ik had van de week op het werk bij de Expo (Eran's Angels) al begrepen dat er een groot tekort was aan simpele medicijnen en drogisterijzaken voor soldaten in het veld - dingen als paracetamol, muggenspray, antihistamine, ibupofen, gewone pleisters, talkpoeder en gaas. Ook van die eiwitrepen voor energie stonden op mijn lijst.  Ben dus naar het Carmel centrum gegaan waar ik twee apotheken heb bezocht, uitgelegd waarvoor ik kwam en mijn budget op tafel gelegd. Zonder uitzondering werd er geweldig gereageerd met genereuze korting (gratis kan niet want onderdeel van een keten, moet aangeslagen worden en zij moeten ook gewoon leven).   Hier is een deel van de buit uitgestald op mijn bank, twee volle tassen klaar om morgen mee te nemen naar de Expo: Ik zie op TV mensen die dag in, dag uit eten maken voor de soldaten in het veld. Zij zeggen simpelweg "Wij hadden gespaard voor een buitenlandse reis, naar het buitenland willen we nu niet. Dan besteden we het a